tinder maceralarım vol.3: nasıl hiçbir maceram olamadı?

eh! bi bakıma benim durumum..

özlüyorum. dünyanın en saçma şeyi biliyorum ama özlüyorum.

henüz çok az tanıdığın birini özleyemezsin!

çok korkuyorum. hiç hesaplamamıştım böyle bir şeyi. tinder sadece bir eğlence olmalıydı benim için fazlası değil. öyle çok da zeki bulmadığım, çok da beğenmediğim adamlarla date'e gidip kafa rahat takılmalıydım. yani böyle planlamıştım. ama hiç öyle olmadı.

en "olmaz" dediğim adam -yani bana bakmayacağından her nasılsa 100% emin olduğum adam- ilk hareketi yaptı. buluştuk ve ilk gördüğüm andan beri hislerim ve olumlu yöndeki izlenimlerim giderek çoğalıyor.

ve deli gibi kıskanıyorum. aman tanrım bu hisse o kadar yabancılaşmışım ve nasıl baş edildiğini o kadar unutmuşum ki! içimde fırtınalar kopuyor. instagram'dan "bu kızın fotosunu niye beğenmiş", "bunu da mı tinder'dan buldu acaba", "bu kim, bunu niye takip ediyor", "kaç kişiyle daha görüşüyor olabilir" vs diye düşünmekten helak oluyorum.

diğer yandan beni hep şaşırtıyor, kafamdaki "alman" stereotype'ını yerle bir etti. o kadar düşünceli ki kafatasını açıp beyin kıvrımından öpmek istiyorum bazen. (hannibalistik romantizm anlayışım vol 1.)

onun da bana karşı hisleri olduğunu biliyorum. zaten hiç saklamıyor. kartları hep açık o yüzden ben de -her ne kadar hâlâ üstümdeki içine kaçma hissini atamadıysam da ve o da bunu çok iyi biliyor ve görüyorsa da- daha açık davranmaya çalışıyorum çoğunlukla.

hâlâ tam olarak -benden ötürü- randıman alamamışsak da yatakta çok iyi. hatta açık ara gördüğüm en iyisi olabilir.

ben bu adamdan baya hoşlanıyorum ve akıntıya kapılmamak için çok zorlanıyorum. o yüzden tinder'dan başka birilerini daha bulup onlarla da görüşmeye karar verdim.

n'olur sanki bana aşık olsa ve beni çok sevse! n'olur yani!

sevgiler
jk