bir delilik hali: sosyal medya

bende mi bi antikalık var yoksa özgüven helyum oldu insanlar uçuyor mu, anlamıyorum.

şu aralar çok sinirli, çok asabi, çok gergin, fena halde kodu mu oturtan, ciddi anlamda cinayet işleme kapasitesine sahip ve sevmediğim her şeye adeta bir sapık gibi takılan bi ruh hastası olduğum için sosyal medya paylaşımları fena halde gıcık ediyor beni.

örnekse; arkadaşım 3-4 yaşlarındaki oğlunun bir vurmalı enstrüman başındaki videosunu facebook'a yüklemiş. önce "aaa, vay eşşek öğrenmiş mi bu bunu çalmayı" diye düşünüyorum. heyecanla tıklıyorum videoya. bi mozart bekliyorum belki, belki sorun bendedir, onu da bilmiyorum. e çocuk işte... rastgele vuruyor sağa sola, kendince de bi şarkı söylüyor. yavrusunu pamuğum diye seven kirpi misali, bir genetik bağ durumu da olmayınca ben ortada "kafa siken bi çocuk"tan fazlasını görmüyorum.

yahut, profil fotoları... ya daha iki sn önce dünyanın en saçma parçalarını kombinleyen üstelik ciddi anlamda şişman olduğunu bildiğim, allah tarafından erkek sesiyle yaratılmış ama kendisi dişi olan bi arkadaşım otobüsün içinde bi fotoğraf çekmiş, aynadan. "vay amk" demekten kendimi alamadım ki cinsiyetçi küfürleri hiç sevmem sevgili bilog, bilirsin.

ya da işte yaz geliyor şimdi, kıç baş ayak bacak filan gider yani.

çok sıkıcı lan. harbiden. kendimi dev bir açıkhava akıl hastanesine kapatılmış gibi hissediyorum. herkeste bi havalar, bi şeyler...

ezik miyim lan ben?
jk