hayat hayalleri kirletti

hem çılgınca anlatmak istediğim, günleri gecelere geceleri sabahlara, yazarak bağlamak istediğim hem de ölümüne susmak istediğim şeyler var. hep vardılar.

bugün hayatım boyunca yazdığım pekçok öyküyü, denemeyi -ilkokulda lisede filan yarışmalara katıldığım kompozisyonlarım da dahil olmak üzere- kağıt atık kutusuna gönderdim. hatta ortaokuldayken editörlüğünü
üstlendiğim 4 yapraklık fotokopiden okul dergimizi bile -ismi gökkuşağı idi/imiş- attım. o dev kağıt yığınları arasında bir cümle gördüm. demişim ki "hayat hayalleri kirletir," ve aslında hem manidar hem de en fazla 17 yaşında biri için fazla bilmiş, fazla cüretkar... ne yaşadın da kirlendi hayallerin, diye sorarlar insana. lakin bugün baktığım yerden her şey farklı görünsün, isterdim ama ne yazık ki öyle değil! okuduğumda tebessüm etmekten fazlasını yapabilmeyi de isterdim. birine söz edebilmeyi... mesela -ki aradım bestfriend g'yi ama havadan sudan konuşup bol bol güldüm ve kapattım telefonu. ben ki her şeyi hemen herkese anlatabilirim ama söz etmedim. kapattım dudaklarımı ve zihnimi o konuya. boğazımda bir şeyler düğümlendi.

25 yaşındaki halim için tecavüze uğramış hayallerim olduğunu kabul ettim ve o kağıt parçasıyla da vedalaşıp diğerlerinin yanına gönderdim. sonra son zamanlarda hep yaptığım gibi kendimle dalga geçtim. yazdığım her şeyle dalga geçtim. yüksek sesle güldüm onlara.

şimdi onlar tertemiz yepyeni birer sayfa olacaklar atık kağıt kutusundan sonraki durakta. ama bakalım ben yepyeni bir sayfa açmayı başarabilecek miyim?

ps: 4 haftayı tamamladım ve hâlâ regl olmadım. çok gerginim. yoksa? lütfen olmasın! lütfen...

sevgiler
josephine k

chris rea - road to hell