İnsan her yaşta sıkılır oysa

Mutsuzluktan ölmek üzereyim.

"Boş beleş bir film izleyeyim en romantik komedisinden," dedim. Can sıkıntımı katmerlendirmekten başka bir işe yaramadı. Bitiremedim de zaten.

Bütün günü uyuklayarak geçirdim.


Şüphesiz mutsuzluğumda biyolojik etkenlerin de katkısı yadsınamaz. Regl oluyorum özetle.

Ama bir cumartesi akşamını hem de mevsimlerden yaz iken evde pinekleyerek geçirmek... Kim bilir kaçıncı kez planlar yapmaktan öte geçemeyen bir "yaz"ımı daha alıp götürüyor benden. Hatta bu defa biraz daha ağır-laştırılmış bir haldeyim, "nasılsa olmaz" ruh haline geçeli hayli olduğundan plan yapmaktan bile vazgeçtiğim bir "yaz" daha tükeniyor. Tıpkı diğer mevsimler ve yıllarım gibi... Nedeni gerçekten muamma...

Bir yerde hata yaptım / yapıyorum. Ya bir zamanlama hatası... Ya da strateji hatası...

Neyse...

Bayağı saçma bir post oldu bu da.

Oldu da bitti maşallah!

Çocukken sıkılmanın bile tadı başkaydı. Tatsızlaşıyor mu her şey, nedir?

Comments

Popular Posts